Μουσική: Νίκος Καρβέλας
Στίχοι: Νίκος Καρβέλας
Daphne’s Lyrics written by Daphne Lawrence
Φωνητικά: Άννα Βίσση, Daphne Lawrence
Οργάνωση Παραγωγής: Ripen
Μουσική Παραγωγή/Ενορχήστρωση/Προγραμματισμός: Γιώργος Καλογεράκος
Βιολί: Αποστόλης Μαλλιάς
Studio Recorded: Ripen, Γιώργος Καλογεράκος @ 718 Studios
Mixed and Mastered by: Γιώργος Καλογεράκος
Σκηνοθεσία: Δημήτρης Πρεβε
Edit: Dimitris Preve
Assistant Director: Ploutarchos Vergis
DOP: Manos Makrakis
Colorist: Dimitris Karteris
AC: Alexis Tsoupras
Electrician: Vagelis Kalavretinos
Styling: Areti Liss
Makeup: Mairi Rokkou / Elena Stavropoulou
Hair stylist: Chrisanthos Smirneos
Anna Vissi Assistant: Andrianna Mpoufi
Choreographer / Art Director: Bill Roxenos
Art Director: Tzella Christopoulou
VFX: Pantelis Anastasiadis
Production Manager: Yiannis Machairas
PA: Anna Kourela
Assistant Director: Ploutarchos Vergis
Performers: Despina Lagoudaki, Antoine Pitoulidou, Amalia Liouta, Adam Khalil, Bill Roxenos
Dancers Styling: Bill Roxenos
ΣΤΙΧΟΙ
Στα μάτια μου δεν πιστεύω
πως είναι ακόμα ζωντανή
το δάχτυλο μου βάζω
την αγγίζω και νιώθω
πως είναι ακόμα ανοιχτή.
Ούτε λεπτό, ούτε λεπτό, ούτε λεπτό
δεν έχει κλείσει.
Ούτε λεπτό, ούτε ένα λεπτό, ένα λεπτό
δεν έχει σταματήσει.
Αίμα, αίμα
η πληγή ακόμα στάζει
αίμα, αίμα
χρόνια τώρα δεν αλλάζει.
Αίμα, αίμα
η πληγή ακόμα στάζει
αίμα, αίμα
χρόνια τώρα δεν αλλάζει.
Κόκκινα τα δάκρυα που στάζουνε
απ’ τα μάτια μου που δεν σε νοιάζουνε
Κόκκινα τα δάκρυα που στάζουνε
απ’ τα μάτια μου που δεν σε νοιάζουνε.
Πάνω μου κηλίδες δεν κυλάει ούτε μια
έμειναν για πάντα και δεν έχει πια ουσία
να προσπαθώ να λυτρωθώ αφού δεν μπορώ.
Με αφήνεις πίσω, μένω παγωμένη
παραλύω, δεν μιλάω μουδιασμένη
κάτι έχεις κάνει νιώθω μαγεμένη
μαγεμένη… μαγεμένη…
Ούτε λεπτό, ούτε λεπτό, ούτε λεπτό
δεν έχει κλείσει.
Ούτε λεπτό, ούτε ένα λεπτό, ένα λεπτό
δεν έχει σταματήσει.
Αίμα, αίμα
η πληγή ακόμα στάζει
αίμα, αίμα
χρόνια τώρα δεν αλλάζει.
Αίμα, αίμα
η πληγή ακόμα στάζει
αίμα, αίμα
χρόνια τώρα δεν αλλάζει.
Κόκκινα τα δάκρυα που στάζουνε
απ’ τα μάτια μου που δεν σε νοιάζουνε
Κόκκινα τα δάκρυα που στάζουνε
απ’ τα μάτια μου που δεν σε νοιάζουνε.
Σαν την φλόγα κόκκινο νερό με πνίγει
η ανάμνηση σου καίει και με τυλίγει
πάω να ανασάνω, πως να το κάνω
απ’ τον βυθό τα νερά δεν φτάνω
ίσως εν τέλει το απολαμβάνω
γράφω κομμάτια μόνο όταν σε χάνω.
Με αφήνεις πίσω, μένω παγωμένη
παραλύω, δεν μιλάω μουδιασμένη
κάτι έχεις κάνει νιώθω μαγεμένη
μαγεμένη… μαγεμένη…
Κόκκινα τα δάκρυα που στάζουνε
απ’ τα μάτια μου που δεν σε νοιάζουνε
Κόκκινα τα δάκρυα που στάζουνε
απ’ τα μάτια μου που δεν σε νοιάζουνε.
