ΣΤΙΧΟΙ
Η σκιά μου κι εγώ
κι ένα τρένο η ζωή
να μη πιάνει σταθμό
χωρίς σκοπό,μακρύ ταξίδι
Πικρή μοναξιά μέχρι που΄ρθες εσύ
σαν μια λάμψη αστραπής τη νύχτα
κι έγινες ζωή μου
Ήσουν αναμνήσεις από το μέλλον
προτού μια μέρα σε γνωρίσω
Πέρασα δρόμους μες στη φωτιά για τ΄όνειρο
πόδια γυμνά στ΄αγκάθια με πήγαν στ΄όνειρο
μάτωσα η ελπίδα μη χαθεί
δίψα κι εσύ στα χείλια δροσιά σαν όνειρο
Αναμμένο κερί κι ας φυσούσε βοριάς
σαν λουλούδι εγώ μες στο χιόνι να παγώνει
γιατί μη ρωτάς,έτσι είναι η ζωή
ποιος σε ποιόν χρωστάει
της μοίρας είναι αυτά γραμμένα
Πέρασα δρόμους μες στη φωτιά για τ΄όνειρο
πόδια γυμνά στ΄αγκάθια με πήγαν στ΄όνειρο
όλα τα θυμάμαι πριν το πρώτο μας φιλί
δύναμη η πίστη της ψυχής η προσευχή
