ΣΤΙΧΟΙ
Ζίπα ζίπ η κάρδιαμ
γομάτον’ όνερα
λάσκεται απάν σαν παρχάρεα
σα κρύα νερά
Κάθουμ’ ώρας και νουνίζω
μικρόν πούλοπομ’
την ανάσας να έρται κρούει
απάν σον πρόσωπομ
Να τερείς μεν και να σκίεις μεν
μασέρ κοφτερόν
να σασέβω να μη εξέρω
που κές να τερώ
Να τρομάζω και να στέκω
άμον ιαντζούις
να ανοίγω τα σερόπαμ
και κει απές να ρούεις
